Prolog "Imagine"

Maggie

Czekałam na Janie na przystanku. Siedziałam na ławeczce, zaczytana w Miasteczko Salem Stephena Kinga. Nie zwracałam uwagi na ludzi, którzy mnie mijali i patrzyli na mnie dziwnym wzrokiem. Nie rozumiem, czy to dziwne, że ludzie jeszcze czytają książki? Z zamyślenia wyrwał mnie głośny krzyk i śmiechy. Podniosłam głowę i spojrzałam w stronę hałasu. Dwóch chłopaków – wysoki blondyn i trochę niższy szatyn zmierzali w moją stronę. Zmieszałam się. Bałam się, że mogą mi coś zrobić, bo... na ciekawych nie wyglądali. Nerwowo założyłam kosmyk włosów za ucho i kątem oka przypatrywałam się im. Byli coraz bliżej.
- Hej, lalunia! - usłyszałam w swoją stronę gwizd, a potem krzyk. Zarumieniłam się i podniosłam wzrok. Blondyn pomachał mi i zaczął się śmiać. Uśmiechnęłam się lekko, sama nie wiem czemu i powróciłam do czytania książki. Po chwili poczułam szturchanie w ramię i zobaczyłam moją przyjaciółkę. Schowałam książkę do torby i razem skierowałyśmy się w stronę szkoły.
- Co słychać? - zapytała.
- A co ma być? To samo – odparłam i wzruszyłam ramionami.
- Co to za chłopacy na przystanku? - Kurde, widziała ich.
- Nie wiem, jacyś starsi... Nie znam ich.
- Ten wysoki to nawet niezły był – mruknęła i poprawiła włosy.
- Janie! - zawołałam i spojrzałam na nią z niedowierzaniem.
- Oj no co? - zapytała, śmiejąc się.
- Oni są starsi od nas o jakieś dziesięć lat!
- Przesadzasz skarbie, przesadzasz – odparła z uśmiechem.
W mgnieniu oka znalazłyśmy się na boisku. Nienawidziłam tego miejsca, bardziej niż szkoły. Wszędzie biegali chłopaki z piłkami, a dziewczyny piszczały na ich widok. Usiadłyśmy sobie na trybunach i rozmawiałyśmy chwilę, aż ktoś mi nie zasłonił słońca.
- Cześć – powiedział Brian i uśmiechnął się do nas, siadając obok mnie.
- Hej – powiedziałam cicho i odwróciłam wzrok. Brian to dziwny chłopak. Janie mówi, że się we mnie zakochał, ale nie sądzę, aby widział coś we mnie. Jest przecież dużo dziewczyn, które pokazują swoje zgrabne ciała, w króciutkich spódniczkach i bluzkach odkrywających cały brzuch i czasem nawet trochę piersi.
- Idziecie na imprezę do Dolly? - zapytał, a ja odruchowo spojrzałam na dziewczynę kilka metrów przed nami. Mdliło mnie na sam widok jej mocnego makijażu, wielkich cycków, krótkiej spódniczki i „blond” loków. To właśnie była Dolly.
- Ja się nie wybieram – powiedziała Janie, a ja przytaknęłam. Brian wywrócił oczami.
- Dajcie spokój! Nie zwracajcie uwagi na to kim ona jest i jak wygląda... Jest bogata. Będziemy mieli żarcie i alkohol za darmo.
- Dobrze wiesz, że nie lubię imprez – mruknęłam cicho.
- Maggie... Trochę zabawy ci się przyda – poklepał mnie po ramieniu.
- Oj, nigdzie nie idę, nie będę się jej kręciła pod nogami – powiedziałam i gdy zadzwonił dzwonek skierowałam się do szkoły. Szłam zapatrzona w swoje białe półbuty, kiedy poczułam, że ktoś kto szedł z naprzeciwka, dość mocno szturchnął mnie ramieniem. Odwróciłam się i zobaczyłam tego blondyna z przystanku. Uśmiechnął się szeroko, a ja znowu spłonęłam rumieńcem. Zaśmiał się i poszedł przed siebie. Stałam przez chwilę ze spuszczoną głową, a później z uśmiechem ruszyłam w stronę wejścia do budynku.



Ladies and... Tomek!
Przedstawiam wam moje nowe arcydzieło.
Po długich naradach postanowiłam coś napisać i zobaczyć czy wam się spodoba. JEDNAK, UWAGA... Może być tak, że nagle przerwę, bo będę miała za dużo obowiązków, jednak tak być nie musi! Pożyjemy, zobaczymy... ;)